“Si Pagong at Si Matsing”
Sina
Pagong at Matsing ay matalik na
magkaibigan. Mabait at matulungin si Pagong, subalit si Matsing ay tuso at
palabiro. Isang araw, binigyan sila ni Aling Muning ng isang supot ng pansit at
hindi nagtagal ay nagyaya na si Pagong na kainin na ang pansit ngunit sinabi ni
Matsing na nangangamoy panis na ang pansit kung kaya siya na muna ang unang
titikim nito hanggang sa naubos na ni Matsing ang pansit at walang natira para
kay Pagong humingi ng tawad si Matsing dahil naubos at hindi nakakain si Pagong
ng pansit.
Dahil
sa likas na mabait at pasensyoso si Pagong, hindi na siya nakipagtalo sa
kaibigan.
Sa
kanilang paglilibot sa kagubatan, nakakita si Pagong ng isang puno ng saging at
pinaghatian nila ang puno ng saging ngunit an kinuha ni matsing ay ang parteng
taas dahil ayaw na daw nyang mag patubo ng mga dahon kayat ang bandang ibaba
ang napunta ky pagong ay my mga ugat at umuwi na sila upang itanim at patubuin
ang puno ng saging. Umuwing malungkot si Pagong dala ang kanyang kalahating
bahagi ng saging na may ugat. Samantalang si Matsing ay masayang umuwi dala ang
madahong bahagi ng puno.
Inalagaan
ni Pagong ang kanyang halaman. Araw-araw dinidiligan niya ito at nilalagyan ng
pataba ang lupa. Ganoon din ang ginawa ni Matsing. Subalit makalipas ang isang
linggo, nalanta ang tanim na saging ni Matsing. Si Pagong naman ay natuwa nang
makita ang umuusbong na dahon sa puno ng saging. Lalo nitong inalagaan ang
tanim hanggang sa mamunga ito nang hitik na hitik.
Nainggit
si Matsing nang makita ang bunga ng saging sa halaman ni Pagong.
Di
naglaon nagyaya na si Matsing na kainin na ang saging na tumubo sa puno ni
Pagong at pumayag naman ito. Ngunit hindi makakaakyat si Pagong kung kaya
nangako si Matsing na siya na lamang ang aakyat sa puno at lalaglagan na lamang
niya ng saging si Pagong, pumayag si Pagong sa alok ni Matsing.
Subalit
nang makarating na si Matsing sa taas ng puno kinain niya ang lahat ng bunga ng
puno. Wala itong itinira para kay Pagong nanatili sa taas ng puno si Matsing at
nakatulog ito sa sobrang kabusugan. Galit na galit si Pagong kay Matsing sa
ginawa nito sa kanya. Kung kaya habang natutulog ito sa sobrang kabusugan
naglagay ng mga tinik sa ilalim ng puno si Pagong. Nang magising si Matsing ay
nakita niya ang tinik kaya’t humingi ito ng tulong kay Pagong.
Ngunit
tumangging tumulong si Pagong at iniwan na lamang doon si Matsing. Makalipas
ang sandali nagsimulang bumuhos ang malakas na ulan. Walang nagawa si Matsing
kundi bumaba sa puno ng saging. Nasaktan ito sa mga tinik na nakatusok sa puno
ng saging sa kanyang pagbaba. Kaya nangako siya sa sarili na gaganti siya kay
Pagong.
Kinabukasan,
kahit mahapdi pa rin ang mga sugat ni Matsing, ay hinanap niya si Pagong.
Nakita niya itong naglalakad sa may kakahuyan. Kinuha ni Matsing si Pagong na
takot na takot. Nagtanong si Pagong kung anong gagawin nito sa kanya, at sinabi
ni Matsing na tatadtarin siya nito ng pinung-pino. Nag-isip ng paraan si Pagong
para maisihan ang tusong Matsing. Kaya ang sambit nito kay Matsing na kapag
tinadtad siya nito ay dadami siya at susugurin siya ng mga ito at kakainin.
Nag-isip nang malalim si Matsing at naisip nito na sunugin na lamang si Pagong,
ngunit nangatwiran na naman si Pagong na hindi naman tinatablan ng apoy ang
kanyang makapal at matibay na bahay. Kaya muling nag-isip si Matsing, hanggang
sa maisipan niyang pumunta sa dalampasigan at doon na lamang itapon si Pagong.
Lihim na natuwa si Pagong. Nagpanggap itong takot sa dalampasigan.
Tuwang-tuwa
si Matsing sa pag-aakalang magagantihan na niya si Pagong. Todo lakas niya
itong itinapon sa dalampasigan. Nagulat ito nang makitang marunong lumangoy si
Pagong. Ang bilis-bilis ng pagkilos ni Pagong sa tubig. Kung mabagal ito sa
lupa, ay parang ang gaan ng katawan nito sa tubig. At naghalakhak si Pagong na
sabihin kay Matsing na naisahan din kita matsing dahil gustung-gusto ko na
lumangoy sa dalampasigan. Malungkot na umuwi si Matsing. Naisip niya na
napakasakit pala na maisahan ng isang kaibigan. Naramdaman niya kung paano
masaktan kapag naloloko ng isang kaibigan.
Mula
noon nagbago na si Matsing. Hindi na sila muling nagkita ni Pagong.
-wakas-
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento